ಅಮೆರಿಕದ ಸ್ಲಂ ಡಾಗ್‌ಗಳನ್ನು ಕುರಿತು ಒಂದಿಷ್ಟು...

ಕಳೆದ ನಾಲ್ಕು ತಿಂಗಳಿಂದ ಗಂಜೀ ಕೇಂದ್ರಗಳಿಗೆ ಬರುವವರ ಸಂಖ್ಯೆ ಹೆಚ್ಚಾಗಿದೆ. ಈಗಾಗಲೇ ಅಮೆರಿಕಾದಲ್ಲಿ ಸುಮಾರು ೨೮ ಮಿಲಿಯನ್ ಮಂದಿ ಒಂದೊತ್ತಿನ ಆಹಾರಕ್ಕಾಗಿ ಗಂಜೀ ಕೇಂದ್ರಗಳಿಗೆ ಎಡತಾಕುತ್ತಿದ್ದಾರೆ. ಮುಂದೆ ಇದರ ಸಂಖ್ಯೆ ಹೆಚ್ಚಲಿದೆ.

ಹೀಗೆಂದು ಅಮೆರಿಕದ ಕೃಷಿ ಮತ್ತು ಆಹಾರ ಇಲಾಖೆಯನ್ನು ನೋಡಿಕೊಳ್ಳುವ ಅಧಿಕಾರಿಯೊಬ್ಬ ಪತ್ರಿಕೆಯೊಂದಕ್ಕೆ ನೀಡಿದ ಸಂದರ್ಶನದಲ್ಲಿ ಹೇಳುತ್ತಾನೆ. ಹಾಗಾದರೆ ನಿಜಕ್ಕೂ ವಿಶ್ವದ ದೊಡ್ಡಣ್ಣ ಎನಿಸಿಕೊಂಡ ಅಮೆರಿಕಾಕ್ಕೆ ಏನಾಗಿದೆ?

ಕಾರಣ ಅರ್ಥಿಕ ಹಿಂಜರಿತ.

***



ಅಮೆರಿಕದಲ್ಲಿ ನಮಗಿಂತ ಜನರು ಕೀಳು ಮಟ್ಟದಲ್ಲಿ ಬದುಕುತ್ತಿದ್ದಾರೆ. ನಿಜಕ್ಕೂ ಭಾರತೀಯರೇ ಧನ್ಯವಂತರು. ಭರತ ಖಂಡದಲ್ಲಿ ಹುಟ್ಟಿದ್ದಾಕ್ಕಾಗಿ ಅವರು ಇಲ್ಲಿಗೆ ಚಿರಋಣಿಯಾಗಿರಬೇಕು

ಹೀಗೆಂದು ಅಮೆರಿಕಕ್ಕೆ ಹೋಗಿಬಂದ ಸ್ನೇಹಿತನೊಬ್ಬ ಹೇಳುತ್ತಿದ್ದರೆ ಆಶ್ವರ್ಯ. ಅಲ್ಲಿಗೆ ಹೋಗಿಬಂದವರೆಲ್ಲಾ ನ್ಯೂಯಾರ್ಕ್‌ನ ಕಣ್ಣು ಕೋರೈಸುವ ಬೆಳಕಿನಲ್ಲಿ ಕಳೆದುಹೋದದ್ದೆ ಹೆಚ್ಚು. ಐಷಾರಾಮಿ ಜೀವನ, ಸ್ವೇಚ್ಛೆಯ ಬದುಕು, ಎಲ್ಲ ರೀತಿಯ ಸ್ವಾತಂತ್ರ್ಯ, ಮುಂದುವರಿದ ತಂತ್ರಜ್ಞಾನ, ಬದುಕುವ ಶಿಸ್ತು... ಹೀಗೆ ಅಮೆರಿಕವನ್ನು ಕೊಂಡಾಡದ ಪ್ರವಾಸಿಗರೇ ಇಲ್ಲ. ಆದರೆ, ಅಲ್ಲಿನ ಬದುಕಿನ ಒಳನೋಟದ ಬಗ್ಗೆ ಪ್ರಸ್ತಾಪವಾಗಿದ್ದೆ ಕಡಿಮೆ. ಹಾಗಾಗಿ ಅಲ್ಲಿನ ಶ್ರೀಸಾಮಾನ್ಯನೊಬ್ಬನ ಬದುಕಿನ ಬಗ್ಗೆ ತಿಳಿಯುವುದು ಸಾಧ್ಯವಿಲ್ಲದ ಸಂಗತಿ.

ಅರ್ಥಿಕ ಹಿಂಜರಿತವಾದ ಅನಂತರ ಅಮೆರಿಕದ ಸುಮಾರು ೨ ಲಕ್ಷ ಮಂದಿ ಉದ್ಯೋಗ ಕಳೆದುಕೊಂಡಿದ್ದಾರೆ. ಇನ್ನೂ ೩ ಲಕ್ಷ ಮಂದಿ ಉದ್ಯೋಗ ಕಳೆದುಕೊಳ್ಳುವ ಭೀತಿಯಲ್ಲಿದ್ದಾರೆ. ದಿನವೂ ಸುಮಾರು ೨ ಸಾವಿರ ಮಂದಿ ಪಿಂಕ್ ಸ್ಲಿಪ್ ಪಡೆಯುತ್ತಲೇ ಇದ್ದಾರೆ. ಪರಿಸ್ಥಿತಿ ಹೀಗೆ ಮುಂದುವರಿದರೆ ನಿರುದ್ಯೋಗ ಎನ್ನುವುದು ಅಲ್ಲಿನ ಸಾಮಾನ್ಯ ವಿಷಯವಾಗುವ ಎಲ್ಲ ಸಾಧ್ಯತೆಗಳು ಇವೆ. ಕೋಟ್ಯಂತರ ರೂ. ಸಾಲ ನೀಡುವ ಅಮೆರಿಕದ ಸ್ಥಿತಿ ಹೀಗಾದರೆ, ಭಾರತದ್ದು..?

ನಿಜವಾಗಲೂ ನಾವು ಸೇಫ್. ಏಕೆಂದರೆ ಅಮೆರಿಕದಷ್ಟು ವೇಗದ ಜೀವನ ನಮ್ಮದಲ್ಲ. ಸ್ಲಂಡಾಗ್‌ನ ವಾಸ್ತವತೆ ಹೇಗೆ ಅರಿತಿದ್ದೇವೆಯೋ ಹಾಗೆ ಬದುಕುತ್ತಿದ್ದೇವೆ. ದಿನಕ್ಕೊಂದು ಕಾರು, ದಿನಕ್ಕೊಂದು ವೇಷವಿಲ್ಲ. ಹುಟ್ಟಿದಾರಭ್ಯ ಬಡತನದ ಎಲ್ಲ ಬೇಗೆಗಳನ್ನು ನಮ್ಮದೇ ಕೆಟ್ಟ ವ್ಯವಸ್ಥೆಯ ನಡುವೆ ಸಹಿಸಿಕೊಂಡು ಬಂದಿದ್ದೇವೆ. ಅದಕ್ಕಾಗಿ ಇದುವರೆಗೆ ಬೇಸರಿಸಿಕೊಂಡಿಲ್ಲ. ಹಾಗಾಗಿ ಅಮೆರಿಕದವರ ತರಹ ಗಂಜೀ ಕೇಂದ್ರದ ಮುಂದೆ ನಿಲ್ಲುವ ಅವಶ್ಯಕತೆ ನಮಗಿನ್ನೂ ಬಂದಿಲ್ಲ.

***



ಅಮೆರಿಕದಲ್ಲಿ ನಿರುದ್ಯೋಗಿಯೊಬ್ಬ ಕಾರು ಹೊಂದಿದ್ದಾನೆಂದರೆ ಆತನಿಗೆ ಸದ್ಯಕ್ಕೆ ಮನೆಯಿಲ್ಲ ಎಂದೇ ಅರ್ಥ. ವಾಸ್ತವವೆಂದರೆ, ಇಡೀ ಕಾರು ಆತನನ್ನು ದಿನವೂ ನಿಭಾಯಿಸುತ್ತದೆ. ಕಾರನ್ನೇ ಆತ ಮನೆಯ ತರಹ ಅಲಂಕರಿಸಿಕೊಂಡಿರುತ್ತಾನೆ. ಅಗತ್ಯ ವಸ್ತುಗಳನ್ನು ಅಲ್ಲೆ ಇಟ್ಟುಕೊಂಡಿರುತ್ತಾನೆ. ಕೆಲಸ ಸಿಕ್ಕ ಊರಿನಲ್ಲಿ ಉಳಿದುಕೊಳ್ಳುವುದು, ಇಲ್ಲವಾದರೆ ಮುಂದಿನ ಊರು ಎಂಬಂತಹ ಸ್ಥಿತಿ ಆತನದ್ದು. ಸಾವಿರಾರು ಡಾಲರ್ ಸಂಬಳ ಪಡೆದರೂ ಅಲ್ಲಿ ಜೀವನವನ್ನು ನಿಭಾಯಿಸಲು ಸಾಧ್ಯವಿಲ್ಲದಷ್ಟು ಕಡುಬಡತನ. ಅಮೆರಿಕದಲ್ಲಿ ಇತ್ತೀಚಿನ ಬಡವರ ಸಂಖ್ಯೆ ಶೇ.೨೧ ರಷ್ಟು ಏರಿದೆ. ಅಂದರೆ ಬಡತನ ರೇಖೆಗಿಂತ ಕೆಳಗಿರುವವರು ಶೇ.೨೭ ಮಂದಿ. ಅವರಿಗೆ ಅಲ್ಲಿನ ಸರಾಸರಿ ೧೪ ಸಾವಿರ ಡಾಲರ್‌ಗಿಂತಲೂ ಕಡಿಮೆ ವೇತನ ಸಿಗುತ್ತಿದೆ. ಮೂಲಭೂತ ಸೌಕರ್ಯಗಳು ಇಲ್ಲ, ಒಂದೊತ್ತಿನ ಊಟಕ್ಕೂ ಪರದಾಟ ನಡೆಸಬೇಕು. ಹೀಗೆ ಶೇ.೧೨ ರಷ್ಟು ಕುಟುಂಬಗಳು ಕಡುಬಡತನದಿಂದ ನರಳುತ್ತಿವೆ. ಬಹಳಷ್ಟು ಕುಟುಂಬಗಳು ಇರಲು ಸೂರಿಲ್ಲದೆ ಬೀದಿಗಳಲ್ಲಿ, ದೊಡ್ಡ ಬಂಗಲೆಗಳ ಪಕ್ಕದಲ್ಲಿ ವಾಸ ಮಾಡುತ್ತಾ ಕಾಲ ಕಳೆಯುತ್ತಿವೆ ಎಂದು ಅಮೆರಿಕ ಸರಕಾರ ಇತ್ತೀಚೆಗೆ ಬಿಡುಗಡೆ ಮಾಡಿರುವ ಅಂಕಿ ಅಂಶ ಹೇಳುತ್ತಿವೆ.

ಕಣ್ಣು ಕೋರೈಸುವ ನ್ಯೂಯಾರ್ಕ್ ನಗರ ಹಾಗೂ ಕ್ಯಾಲಿಪೋನಿರ್ಯಾಗಳಲ್ಲಿ ಬಡತನದ ಸಂಖ್ಯೆ ಹೆಚ್ಚಿದೆ. ಅಲ್ಲಿ ನಿರುದ್ಯೋಗಿಗಳು ದಿನೇ ದಿನೇ ಹೆಚ್ಚುತ್ತಿದ್ದಾರೆ ಎಂಬ ಆತಂಕ ಅಮೆರಿಕಾ ಸರಕಾರದ್ದು. ಸುಮಾರು ೧೨ ರಾಜ್ಯಗಳಲ್ಲಿ ಅತಿ ಹೆಚ್ಚು ಬಡತನ ಕಾಣಿಸಿಕೊಂಡಿದೆ. ಪೌಷ್ಟಿಕಾಂಶ ಆಹಾರ, ಸೂರು, ನೀರು ಇವುಗಳನ್ನು ಪಡೆಯಲು ಈ ಬಡವರು ಆಶಕ್ತರಾಗಿದ್ದಾರೆ ಎಂದು ತನ್ನ ವರದಿಯಲ್ಲಿ ಸರಕಾರ ಹೇಳಿಕೊಳ್ಳುತ್ತದೆ.

***



ಅಮೆರಿಕಾದ ಬಡ ಮಕ್ಕಳ ಸಂಖ್ಯೆ ನಿಜಕ್ಕೂ ಆಶ್ಚರ್ಯ ಹುಟ್ಟಿಸುತ್ತದೆ. ಶೇ.೧೮ ರಿಂದ ೨೧ ರವರೆಗೆ ಬಡ ಮಕ್ಕಳು ಅಲ್ಲಿದ್ದಾರೆ. ಬಹುತೇಕ ರಾಜ್ಯಗಳಲ್ಲಿ ಅವರಿಗೆ ಉತ್ತಮ ಶಿಕ್ಷಣ ನೀಡಲು ಸಾಧ್ಯವಾಗುತ್ತಿಲ್ಲ. ವಾಷಿಂಗ್ಟನ್ ಸೇರಿದಂತೆ ೧೩ ರಾಜ್ಯಗಳಲ್ಲಿ ಶೇ.೩೩ರಷ್ಟು ಅಪರಾಧ ಪ್ರಕರಣಗಳು ನಡೆಯುತ್ತಲೇ ಇವೆ. ಅಪರಾಧ ಪ್ರಕರಣಗಳು ನಿಯಂತ್ರಣ ಮಾಡಲು ಸಾಧ್ಯವಿಲ್ಲದಷ್ಟು ವೇಗದಲ್ಲಿವೆ. ದೊಂಬಿ, ಗಲಭೆ ನ್ಯೂಯಾರ್ಕ್ ನಗರದಲ್ಲಿ ನಿತ್ಯ ಸಂಗತಿಗಳಾಗಿ ಹೋಗಿವೆ. ಅಮೆರಿಕಾದಲ್ಲಿ ಬಡಗಿ ಮತ್ತು ಬಟ್ಟೆ ತೊಳೆಯುವಾತ ಅತ್ಯಂತ ಕಡಿಮೆ ಸಂಬಳ ತೆಗೆದುಕೊಳ್ಳುವ ಮಂದಿ. ಸುಮಾರು ೧೬ ಸಾವಿರ ಡಾಲರ್ ವಾರ್ಷಿಕ ಆದಾಯದಲ್ಲಿ ಅವರು ಬದುಕಬೇಕಾಗಿದೆ. ಹಾಗೆಯೇ ಮೂರನೇ ದರ್ಜೆ ಕೆಲಸ ಮಾಡುವವರೂ ೨೦ ಸಾವಿರ ಡಾಲರ್‌ಗಿಂತ ಹೆಚ್ಚೇನೂ ಸಂಬಳ ಪಡೆಯುವುದಿಲ್ಲ. ಹೀಗೆ ಅಮೆರಿಕ ಎನ್ನುವುದು ದೂರದ ಬೆಟ್ಟ ಕಣ್ಣಿಗೆ ನುಣ್ಣಗೆ ಎನ್ನುವಂತೆ ಕಾಣುತ್ತದೆ.

****

ಆದರೆ, ಅಮೆರಿಕದ ಜನ ಒಂದು ವಿಚಾರದಲ್ಲಿ ಬುದ್ಧಿವಂತರಾಗಿದ್ದಾರೆ. ಅದು ನೈಸರ್ಗಿಕ ಸಂಪನ್ಮೂಲಗಳ ರಕ್ಷಣೆ. ಆಶ್ಚರ್ಯವೆಂದರೆ, ಅಮೆರಿಕದಲ್ಲಿರುವ ನೈಸರ್ಗಿಕ ಸಂಪತ್ತು ಅಪಾರ. ಅಲ್ಲಿನ ಜನರು ಕೃಷಿ ಮಾಡುವುದು ಕಡಿಮೆಯೇ. ಅವರ ಭೂಮಿಯನ್ನು ಇನ್ನೂ ಫಲವತ್ತಾಗಿಯೇ ಉಳಿಸಿಕೊಂಡಿದ್ದಾರೆ. ಅಮೆರಿಕನ್ನರಿಗೆ ಚೀನಾ ಗೊಂಬೆಗಳು, ಶರ್ಟ್‌ಗಳು, ಭಾರತದ ಗೋಧಿ, ಅಕ್ಕಿ ಇನ್ನಿತರ ವಸ್ತುಗಳು ಬೇಕು. ಆದರೆ, ಅವರು ಬೆಳೆಯಲು ಸಿದ್ಧರಿಲ್ಲ. ಏಕೆ ಹೀಗೆ? ಉತ್ತರ ಬಹಳ ಸುಲಭ. ಮುಂದೊಂದು ದಿನ ವಿಶ್ವದ ಇತರ ರಾಷ್ಟ್ರಗಳ ನೈಸರ್ಗಿಕ ಸಂಪನ್ಮೂಲ ಕಳೆದು ಹೋದ ಮೇಲೆ ಅಮೆರಿಕ ರಂಗಕ್ಕೆ ಧುಮುಕಲಿದೆ. ಆಗ ಒಂದಕ್ಕೆ ದುಪ್ಪಟ್ಟು ಕೊಟ್ಟು ಅಮೆರಿಕದ ವಸ್ತುಗಳನ್ನೆ ಆಶ್ರಯಿಸಿಕೊಳ್ಳಬೇಕಾದ ಅನಿವಾರ್ಯತೆ ವಿಶ್ವದ ಎಲ್ಲ ರಾಷ್ಟ್ರಗಳಿಗೆ ಎದುರಾಗಲಿದೆ. ಅಲ್ಲಿಗೆ ಅಮೆರಿಕಾ ಹೇಳಿದಂತೆ ಕೇಳುವ ದಿನಗಳು ಮುಂದುವರೆಯುತ್ತವೆ. ನಾವು ಇಲ್ಲಿ ಬೆಳೆಯುವ ಮೊದಲ ದರ್ಜೆಯ ಅಕ್ಕಿಯನ್ನು ಅಮೆರಿಕಾ ಆಮದು ಮಾಡಿಕೊಳ್ಳುತ್ತದೆ. ಅದು ಕೆ.ಜಿ.೧೦೦ ರೂ ಆದರೂ, ಸರಿ. ಆದರೆ, ನಾವು ಉತ್ತಮ ದರ್ಜೆಯ ಅಕ್ಕಿ ಅಲ್ಲಿಗೆ ಕಳುಹಿಸಿ ತೃತೀಯ ದರ್ಜೆಯ ಅಕ್ಕಿಯನ್ನು ಊಂಡು ಸಂತೋಷ ಪಡುತ್ತೇವೆ. ಇದು ವಿಪರ್ಯಾಸ. ಅಮೆರಿಕಾ ಕೇವಲ ನಮ್ಮಲ್ಲಿನ ವಸ್ತುಗಳನ್ನು ಆಮದು ಮಾಡಿಕೊಳ್ಳುವುದಿಲ್ಲ. ಇಲ್ಲಿನ ಭೂಮಿಯ ಫಲವತ್ತತೆ ಕಡಿಮೆ ಮಾಡುವ ಎಲ್ಲ ತಂತ್ರಗಳನ್ನು ಪರೋಕ್ಷವಾಗಿ ಮಾಡುತ್ತಿದೆ. ನೈಸರ್ಗಿಕವಾಗಿ ನಡೆಯುತ್ತಿದ್ದ ಕೃಷಿಗೆ ರಾಸಾಯನಿಕ ರುಚಿ ತೋರಿಸಿದವರು ಅವರೆ. ಈಗ ಕೃಷಿಯ ವಿಚಾರದಲ್ಲಿ ನಾವು ಅವರು ಹೇಳಿದಂತೆ ಕೇಳಬೇಕಾದ ಸ್ಥಿತಿ.

ಇದು ಭಾರತಕ್ಕೆ ಮಾತ್ರ ಅನ್ವಯಿಸುವುದಿಲ್ಲ. ತೃತೀಯ ಜಗತ್ತಿನ ರಾಷ್ಟ್ರಗಳಲ್ಲಿ ಈ ಪರಿಸ್ಥಿತಿಯನ್ನು ಅಮೆರಿಕ ಮುಂದುವರಿಸಿದೆ. ದುರಂತವೆಂದರೆ, ತಮ್ಮ ನಾಡಿನಲ್ಲಿ ತುತ್ತು ಅನ್ನಕ್ಕಾಗಿ ಗಂಜೀ ಕೇಂದ್ರದ ಮುಂದೆ ಸಾಲುಗಟ್ಟಿ ನಿಲ್ಲುವ ತನ್ನ ಪ್ರಜೆಗಳ ಸಂಕಷ್ಟವನ್ನು ತೆರೆಯ ಮೇಲೆ ತೋರಿಸದ ಅಮೆರಿಕಾ ಭಾರತದಂತಹ ರಾಷ್ಟ್ರಗಳ ಬಡತವನ್ನು ಬಂಡವಾಳ ಮಾಡಿಕೊಳ್ಳಲು ಇನ್ನಿಲ್ಲದ ಪ್ರಯತ್ನ ಮಾಡುತ್ತದೆ. ಅದಕ್ಕೆ ಸ್ಲಂಡಾಗ್ ಮಿಲೇನಿಯರ್ ಉತ್ತಮ ಉದಾಹರಣೆ.

***

ಸ್ಲಂಡಾಗ್ ಮಿಲೇನಿಯರ್ ಚಿತ್ರ ನಿರ್ಮಾಣಕ್ಕೆ ವೆಚ್ಚ ಮಾಡಿದ್ದು ೭೫ ಕೋಟಿ ರೂ. ಆದರೆ ಗಳಿಕೆಯಾದದ್ದು ೮೦೦ ಕೋಟಿ ರೂ. ಎಂದು ಪತ್ರಿಕೆಯೊಂದು ವರದಿ ಮಾಡಿದೆ. ನಮ್ಮದೇ ಬಾಲಿವುಡ್ ಸಿನಿಮಾ ೧೨೦ ರಿಂದ ೧೮೦ ಕೋಟಿ ರೂ. ಗಳಿಕೆ ಮಾಡಿದರೆ, ಅದು ಸಾರ್ವತ್ರಿಕ ದಾಖಲೆಯಾಗುತ್ತದೆ. ಆದರೆ, ಅದೇ ಅಮೆರಿಕ ಹಾಗೂ ಇತರ ರಾಷ್ಟ್ರಗಳು ಹೇಗೆ ಭಾರತದ ಮನೋರಂಜನಾ ಕ್ಷೇತ್ರವನ್ನು ಬಂಡವಾಳವನ್ನಾಗಿ ಮಾಡಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಿವೆ ಎನ್ನುವುದಕ್ಕೆ ಇದು ಸಣ್ಣ ಉದಾಹರಣೆ. ದಿನನಿತ್ಯ ನಾವು ಅನುಭವಿಸುವ ಜಂಜಾಟವನ್ನು, ಬದುಕಿನ ಹೋರಾಟವನ್ನೂ ಭಾವುಕವಾಗಿ ಸರಕು ಮಾಡಿಕೊಳ್ಳಬಹುದು ಎಂಬ ಅವರ ಬುದ್ಧಿವಂತಿಕೆಗೆ ಮೆಚ್ಚಲೇಬೇಕು. ಭಾರತದ ಬಡತನದ ಬಗ್ಗೆ ಹೇಳುತ್ತಾ ಹೋಗುವ ಅವರು, ತಮ್ಮದೇ ಬಡತನ ಇನ್ನೆಷ್ಟು ಕ್ರೂರ ಎಂಬುದನ್ನು ತೋರಿಸಲು ಸಿದ್ಧರಿಲ್ಲ. ನ್ಯೂಯಾರ್ಕ್‌ನ ಬೀದಿ ಬೀದಿಗಳಲ್ಲಿ ಭಿಕ್ಷುಕರು ಇರುವುದನ್ನು ತೆರೆಯ ಮೇಲೆ ತರಲು ಅವರು ಮುಂದಾಗುವುದಿಲ್ಲ. ಆದರೆ, ನಾವು ಇನ್ನಷ್ಟು ಹೃದಯವಂತರು. ಅಮೆರಿಕನ್ನರು ನಮ್ಮ ಬಡತವನ್ನು ವಿಶ್ವಾದ್ಯಂತ ತೋರಿಸಲು ಹೊರಟರೂ ಅದಕ್ಕೆ ಪ್ರತಿರೋಧ ತೋರುವುದೇ ಇಲ್ಲ. ಇರುವ ವಾಸ್ತವತೆಗೆ ಪ್ರತಿರೋಧ ಏತಕ್ಕೆ ಎಂಬುದು ನಮ್ಮ ಧೋರಣೆ. ಎಲ್ಲರೂ ನಮ್ಮವರೆ ಎಂದು ಬಂದವರನ್ನು ಆದರಾತಿಥ್ಯದಿಂದ ನೋಡುವ ನಮ್ಮ ಗುಣ ಇನ್ನೂ ಮುಕ್ಕಾಗಿಲ್ಲ. ಅದು ಭಾರತೀಯರ ಕಣಕಣದಲ್ಲೂ ಹಾಸುಹೊಕ್ಕಾಗಿದೆ ಎನ್ನುವುದೂ ಅಷ್ಟೇ ಸತ್ಯ.

***



ಭಾರತದ ಬಡತನವನ್ನು ಒಪ್ಪಿಕೊಳ್ಳುವ ನಾವು ಹಾಗೆಯೇ ಇತರ ದೇಶಗಳ ಬಡತನದ ಬೇಗೆಗಳ ಬಗ್ಗೆಯೂ ಗಮನಹರಿಸಬೇಕಾಗುತ್ತದೆ. ಕೇವಲ ರಾಜಕೀಯ ತಂತ್ರಗಳಿಂದ ಅಮೆರಿಕ ದೊಡ್ಡ ದೇಶವಾಗಬಹುದೇ ಹೊರತು, ಅಲ್ಲಿನ ಬಡತನವನ್ನು ಮುಚ್ಚಿಡುವುದರಿಂದ ಅಲ್ಲ. ಒಂದು ಹೊತ್ತು ಬ್ರೆಡ್ ತಿಂದು ದಿನದೂಡುವ ೩೫ ಮಿಲಿಯನ್ ಅಮೆರಿಕದ ಜನರೂ ಇಂದು ಸ್ಲಂಡಾಗ್‌ನಲ್ಲಿ ಕಂಡ ಬಡತನಕ್ಕಿಂತ ಕಟುವಾದ ಬದುಕು ಸಾಗಿಸುತ್ತಿದ್ದಾರೆ. ಆದರೆ, ಬಡತನ ಎನ್ನುವುದು ದೇಶದ ಪರಿಸ್ಥಿತಿಗೆ ಅನುಗುಣವಾಗಿ ಬದಲಾಗಿದೆಯೇ ಹೊರತು, ಹಸಿವು, ಸೂರು, ಮೂಲಸೌಕರ್ಯಗಳಲ್ಲಿ ಅಲ್ಲ. ಹಾಗೆ ನೋಡಿದರೆ, ಭಾರತ ನಿಜಕ್ಕೂ ನೆಮ್ಮದಿಯ ದೇಶ. ನಾವು ಇಲ್ಲಿ ಪರಸ್ಪರ ವೈರುಧ್ಯಗಳ ನಡುವೆ ಬದುಕು ನಡೆಸುತ್ತೇವೆ. ಅದನ್ನು ಹಾಗೆ ಒಪ್ಪಿಕೊಂಡು ಬಂದಿದ್ದೇವೆ.

***

ನಿಮಗೇನು ಅರ್ಥಿಕ ಹಿಂಜರಿತದ ಪ್ರಭಾವವಾಗಿಲ್ಲವೇ?
ಸ್ನೇಹಿತರೊಬ್ಬರನ್ನು ಕೇಳಿದೆ.
ಹುಟ್ಟಿದಾಗಿನಿಂದ ನಮ್ಮದು ಅರ್ಥಿಕ ಹಿಂಜರಿತ, ಈಗೆಲ್ಲಿಯದು ಎಂದರು ಅವರು!